شما اینجا هستید : بیوگرافی گیوم آپولینر

برای ویرایش این بلوک به قسمت تنظیمات بلوک های دلخواه > بلوک فروشگاه شماره 2 مراجعه فرمایید.

آپولینر، برجسته ترین شاعر اوائل قرن بیستم میلادی در فرانسه به شمار می‌رود. او جسارتی بسیار در عرضه ی نوآوري شعری داشت و همین امر از او پيشكسوتی در زمينه شعر نوي فرانسه ساخت. نخستین بار کلمه ی سوررئال توسط او در یکی از نمایشنامه هایش به کار برده شد. پس از او آندره برتون این مکتب را بسط داد و به عنوان بنیانگذار سوررئالیسم این واژه را با رویاهای سحرآمیز، رازهای ضمیر ناخودآگاه و شوق به عصیانگری معنا کرده و در نوشته ای موسوم به بیانیه سوررئالیسم در سال 1924 چنین نوشت: سوررئالیسم خودکاوی ناب روحی است که از آن طریق، عملکرد راستین اندیشه به صورت شفاهی یا نوشتاری بیان می شود. تحمیل اندیشه است فارغ از هر گونه کنترل عقل یا ملاحظات زیبا شناختی یا دل مشغولی های اخلاقی.
علاقه ی آپولینر به هنر نقاشي و دوستي اش با پيكاسو دلايلي شدند براي اينكه او مبتكر نوعي كار ادبي ـ هنري شود كه «كوبيسم ادبي» نام گرفت و بطور همزمان با كار كوبيسم ادبي، از ترویج کنندگان مكتب سوررئاليسم نیز بود. كارهاي آپولينر از نوع كاليگرام (Calligramme) و ايده ئوگرام (Ideogramme) است يعني متن هايي كه ترتيب و شكل حروفچيني و نگاشتن آنها مشخص كننده و بيانگر موضوع و مضمون درون شان بوده و در واقع نوعي انديشه نگاري است. فرم و تجارب شعري‌ او با به كارگيري ضرب‌آهنگ و استفاده از علايم نقطه‌گذاري و طراحي حروف و كلمات شكل می گرفت.
تجربه ها و تلاش هاى آپولينر در شعر سوررئاليستى، آوانگاردیسم موجود در شعر او و نگاه اش به جهانِ شعر، مورد استفاده بسيارى از شاعران جهان در دهه هاى مختلف قرار گرفته است. او از اندك شاعرانى بود كه تحول در شعر را هم در فرم و هم در مفهوم دنبال مى كرد. از او اشعار، نمایشنامه ها، متون ادبی و نقدهای بسیاری در تا کنون در تمام دنیا منتشر شده است. دو کتاب او با نام های «الکل‌ها» مجموعه شعر (1913- 1898) و «کالیگرام‌ها» شعرهای صلح و جنگ (1916- 1913) ازمعروف ترین و تاثیرگذارترین آثار اوست. آپولینر در سال 1916 در جنگ بر اثر انفجار خمپاره زخمی شد و در آخرین روزهای جنگ، درگذشت.
متن زیر ترجمه ی یکی از آثار اوست که در آن روحی تغزلی آمیخته با مصائب جنگ، که از نوع نگاه ویژه ی او به این پدیده ناشی می شود، مشهود است.


«هست» (Il y a- متن اصلی)

سراینده: گیوم آپولینر
برگردان: گلاره جمشیدی

ناوی جنگی هست که محبوب مرا با خود برده است
شش سوسیس در آسمان هست، و شب فرا می رسد تا بگویند مگس ها ستارگانی از آنها خواهند زایید
یک زیردریایی دشمن هست که می خواست کمی از عشق مرا با خود ببرد
هزار صنوبر کوچک هست، در هم شکسته از انفجار خمپاره های دور و برم
پیاده نظامی هست، کور شده با گازهای مسموم
ما هستیم، خرده ریز شده در روده های نیچه، گوته و کلن
من هستم، افسرده و غمگین در پی نامه ای که دیر کرده
چند عکس هست، در کیف بغلی ام، از محبوبم
اسیرانی هستند که زندگی را در معدن می گذرانند، آشفته و حیران
آتشباری هست که از صدای آن به خود می لرزند، خدمه
نامه رسانی هست که سلانه سلانه از راه می رسد، از جاده ی تک درخت تنها
می گویند جاسوسی هست که اینجا پنهانی پرسه می زند، مثل افق ای که بی شرمانه در افق ای رو می پوشاند و با آن یکی می شود
برافراشته هست چون سوسن سپید، قامت محبوب من
ناخدایی هست دلواپس و منتظر ارتباطات رادیویی از میان آتلانتیک
سربازانی هستند که نیمه شب تخته هایی را می بینند، برای ساختن تابوت
زنانی هستند که با فریادهایی بلند مشتی ذرت طلب می کنند در پای مسیحی خون آلود، در مکزیک
جریانی اقیانوسی هست، چقدر گرم، چقدر پربار
گورستانی هست، در فاصله ی پنج کیلومتری، مملو از صلیب
صلیب هایی هست همه جا، اینجا، آنجا
گلابی های خارداری هست، روئیده بر این کاکتوس های الجزایری
دستان عشق من هست، قد کشیده و پذیرنده
جوهردانی هست که از نارنجکی پانزده سانتی ساخته ام و دیگر پرتاب نمی شود
زین و یراق ام هست، رها شده در زیر باران
رودخانه هایی هستند که در مسیر خود به عقب برنمی گردند
عشق هست که به نرمی راه می بَرَدم
اسیری کله پوستی بود که تفنگش را روی دوش اش می برد
آدم هایی هستند در دنیا که هیچ وقت در جنگی نبوده اند
هندوهایی هستند که حیران و هراسان به رزم آرایی غربی ها می نگرند
اندوهناک و سودازده در این اندیشه اند که آیا آنها را دوباره خواهند دید
چرا که در طول این جنگ به کمال رسیده است هنر نامرئی شدن