هوا سرد است امشب باد و بورانی است در جنگل

درون باد میپیچد صدای مرغکی تنبل

میان کلبه ی گرم من و تو شعله میبخشد به ما گرمای این منقل

تو مشغول تماشای شکست شاخه ها هستی و من در حال روشن کردن مشعل

خدا را لا به لای لحظه هایم داده ام صیقل

نمازم را نشسته مینوازم وای از این تاول

چه بی رحمانه باران میشلوغد صحنه ی تاریک و ساکت را

گلویم هرز میخواند سرودی ساده و زیبا

از این تکرار پر معنای رعد وبرق خواب آلوده میفهمم،

خدا نزدیک ما از عشق میگوید

و پا بر عرش میکوبد

و باران میرسد بر ما

تو میترسی از این غوغا

تورا آهسته در آغوش میگیرم

تو را میگویم از فردا

تو را میگویم از خورشید و از صحرا

تو را میگویم از دریا

و حالا خواب نم نم چشم زیبای تورا...