بخت جوان دارد آن که با تو قرینست   ----------  پیر نگردد که در بهشت برینست
دیگر از آن جانبم نماز نباشد  ----------  گر تو اشارت کنی که قبله چنینست
آینه‌ای پیش آفتاب نهادست  ----------  بر در آن خیمه یا شعاع جبینست
گر همه عالم ز لوح فکر بشویند  ----------  عشق نخواهد شدن که نقش نگینست
گوشه گرفتم ز خلق و فایده‌ای نیست  ----------  گوشه چشمت بلای گوشه نشینست
تا نه تصور کنی که بی تو صبوریم  ----------  گر نفسی می‌زنیم بازپسینست
حسن تو هر جا که طبل عشق فروکوفت  ----------  بانگ برآمد که غارت دل و دینست
سیم و زرم گو مباش و دنیی و اسباب  ----------  روی تو بینم که ملک روی زمینست
عاشق صادق به زخم دوست نمیرد  ----------  زهر مذابم بده که ماء معینست
سعدی از این پس که راه پیش تو دانست  ----------  گر ره دیگر رود ضلال مبینست