شما اینجا هستید : \" جدایی\"شعری از فرخی سیستانی

برای ویرایش این بلوک به قسمت تنظیمات بلوک های دلخواه > بلوک فروشگاه شماره 2 مراجعه فرمایید.

دل مـن همـی  داد گفتـی  گــوایی

که باشـد مـرا روزی از تــو  جـدایی

بلی هرچه خواهد رسیدن به مردم

بر آن دل دهـد هـر  زمانـی  گـوایی

من این روز را داشتم چشم و زین غم

نبـوده سـت با  روز  مـن روشنـایی

جدایی  گمــان برده  بـودم  ولیـکن

نه چنـدانکه یکـسو  نهـی آشنایی

به جرم چـه رانـدی مـرا از در خـود

گناهـم نبوده ست جز بـی گناهی

بدین زودی از من چرا سیر گشتی

نگـارا بدیــن زود سـیری  چــرایی؟

که  دانست کـز تـو  مـرا  دیـد بایـد

به  چنـدان  وفا  اینهــمه بیـوفایـی

سپـردم به تـو دل  ندانسـته بـودم

بدین گـونه مایل به جـور و جفایی

دریـغـا  دریـغـا  کــه  آگــه  نبــودم

که تـو  بیــوفا در جـفا تـا  کجــایی

همـه دشـمنی از تـو دیـدم ولیکن

نگویـم که تـو دوســتی را نشایی

نگــارا مـن از آزمـــایش  بـه  آیــم

مــرا بـاش تا بیـش ازیــن آزمــایی

مرا خــوار داری و بیقــدر خـواهی

نگر تا بدین خـو که هستی نپایی