شما اینجا هستید : شعر «کمان سخت که داد آن لطیف بازو را» از سعدی

برای ویرایش این بلوک به قسمت تنظیمات بلوک های دلخواه > بلوک فروشگاه شماره 2 مراجعه فرمایید.

کمان سخت که داد آن لطیف بازو را    ----------  که تیر غمزه تمامست صید آهو را
هزار صید دلت پیش تیر بازآید   ----------  بدین صفت که تو داری کمان ابرو را
تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی   ----------  که روز معرکه بر خود زره کنی مو را
دیار هند و اقالیم ترک بسپارند   ----------  چو چشم ترک تو بینند و زلف هندو را
مغان که خدمت بت می‌کنند در فرخار   ----------  ندیده‌اند مگر دلبران بت رو را
حصار قلعه باغی به منجنیق مده   ----------  به بام قصر برافکن کمند گیسو را
مرا که عزلت عنقا گرفتمی همه عمر   ----------  چنان اسیر گرفتی که باز تیهو را
لبت بدیدم و لعلم بیوفتاد از چشم   ----------  سخن بگفتی و قیمت برفت لل را
بهای روی تو بازار ماه و خور بشکست   ----------  چنان که معجز موسی طلسم جادو را
به رنج بردن بیهوده گنج نتوان برد   ----------  که بخت راست فضیلت نه زور بازو را
به عشق روی نکو دل کسی دهد سعدی   ----------  که احتمال کند خوی زشت نیکو را